دست راست بروی سینه اش گذاشت و سلام کرد ، جوابش را دادند ولی نتوانست بشنود؛

فقط بغضش گرفت و تنها یک قطره اشک بروی گونه اش غلتید

.

.

.

چشم و دلَش بوی حسین(ع) گرفت

.

.

.

این اولین گام برای مراوده با حسین (ع) بود