دست راست بروی سینه اش گذاشت و سلام کرد ، جوابش را دادند ولی نتوانست بشنود؛
فقط بغضش گرفت و تنها یک قطره اشک بروی گونه اش غلتید
.
چشم و دلَش بوی حسین(ع) گرفت