دل نوشته ی سی و ششم

بدونِ تو همه عمرم / سیاهی بوده و آهی

کنار تو ز گدایی / رِسَم به منصبِ شاهی

دل نوشته ی سی و پنجم

میخواهم برای خودم و خودت دعایی کنم به زبان خودمان.

*آمین یا ربّ العالمین  اش را فراموش نکن رفیق.

ان شا الله اون روزی بیاد که بعد از یک عمر زندگی کردن،امتحان شدن و ...
به خودمون بیاییم و ببینیم در بحبوحه(میان) و ازدحام(شلوغی) جنگ با کفار،وقتی بر روی زمین؛بی رمق افتادیم و منتظر کسی هستیم
خود آقا (حضرت صاحب الزمان عج)بیایند بالای سرمون.
بعد با نگاهی شرمسارانه بهشون بگیم:آقا! راضی شدین از ما؟
بعد آقا سرمون رو بذارن رو زانوشون و بگن:مرحبا به یاری کننده ی ما
آمین یا ربّ العالمین
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
هیچ اتفاقی شیرین تر و بهتر از این نیست به خدا.
---------------------------------------------------------------------------
ای کاش یه موقعی همه ی این فعل های آینده ای که در این متن به کار بردم ، جاشون رو بِدَن به فعل های گذشته.
یعنی این که بنشینیم و در بهشت برای هم تعریف کنیم که توی رکاب آقا شهید شدیم؛خود حضرت اومدن بالای سرمون.
.
.
.
ان شا الله
-------------------------------------------------
ای کاش در رکاب امامم شوم شهید...
.
.
.
+التماس دعا

دل نوشته ی سی و چهارم

نمی دانم

شاید

به گمانم

عصر عاشورا،وقتی آب برایشان آوردند؛سُکَینه(س) با مشک به سمت علقمه رفت.

دل نوشته ی سی و سوم

دست هایی که علی(ع) بر آن ها بوسه زند را خود خدا خریدار است.

.

.

.

+السّلامُ علیکَ یا اباالفضلِ العباس

دل نوشته ی سی و دوم

خدایا!

محرّم هنوز تمام نشده

ولی

دلم حال و هوای دهه ی اول را میخواهد.

دل نوشته ی سی و یکم

خدایا!

چشم هیچ کسی را مگر بر مصائب اهلبیت(ع) و معصومین(ع) گریان مگردان.

دل نوشته ی سی ام

خدایا!

تنها شباهت ما با حضرت حجت(عج) همرنگ بودن پیراهن مان در این دو ماه است.

تو را به همین شباهت،ما را از شاهدان ظهور و یاران ایشان قرار بده.

دل نوشته ی بیست و نهم

تو هستی راهِ سعادت

بُوَد ذکر تو عبادت

الا سالارِ شهیدان

بده توفیق شهادت

دل نوشته ی بیست و هشتم

خدایا!

تو در حق ما خدایی را تمام کرده ای...

پس

کمکمان کن تا مابتوانیم ذره ای از محبت هایت را جبران کنیم.

دل نوشته ی بیست و هفتم

مرد گریه نمی کند.
.
.
.
مگر برای غمِ غربتِ نزدیکانش.
.
.
.
و چه نزدیکانی عزیز تر از آلُ الله؟