تشنه بودید و کمک می خواستید ولی به زبان آوردنش بوی کمک خواستنِ خدا را می داد.
وقتی صدایتان به گوش شان رسید،اگر یاری تان می کردند رستگار می شدند.
.
.
.
یا اَیُّهَا الَّذینَ ءامَنُوا اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت اَقدامَکُم
ای کسانی که ایمان آورده اید!اگر خدا را یاری کنید،خدا هم شما را یاری می کند و گام هایتان را استوار می سازد
(سوره ی محمّد،آیه ی هفتم)
آقا!
اعتراف می کنم که اگر به جای شما ارباب دیگری داشتم تا به امروز بارها تحقیر می شدم،
طعنه می شنیدم،از اینکه نوکربودم خجالت می کشیدم وسعی در پنهان کردن آن داشتم.
اما از روزی که خود را میان روضه هایتان یافتم و فهمیدم که ارباب تویی و من نوکر می خواهم مانند عابِس بن اَبی شَبیبِ شاکِری عشق به شما را فریاد بزنم و آزادانه همچو حُر روانه شوم سوی سپاهت و اگر هم خدا خواست و لایق بودم شبیه سعیدبن عبدالله ،جانم را دهم در راهت که تنها تو هستی راه سعادت.
ان شا الله
.
.
التماس دعا رفیق
دست راست بروی سینه اش گذاشت و سلام کرد ، جوابش را دادند ولی نتوانست بشنود؛
فقط بغضش گرفت و تنها یک قطره اشک بروی گونه اش غلتید
.
.
.
چشم و دلَش بوی حسین(ع) گرفت
.
.
.
این اولین گام برای مراوده با حسین (ع) بودرفیق!
برای دِرهم،دَرهم مباش
که فردای قیامت گویند:
دین آر
نه دینار.
