دل نوشته ی یازدهم

اولین زائر او زهرا(س) بود

.

.

.

وقتی بروی زمین علقمه افتاد.

دل نوشته ی دهم

سیراب شدند نوگُلانِ حسین(ع)
.
.
.
عمو،وعده ی آب داده بود.

دل نوشته ی نهم

ترس معنا نداشت،تا عمود خیمه ای برپا بود.
.
.
+السّلامُ علیک یا اباالفضل العبّاس

دل نوشته ی هشتم

آتش،سرد بود
.
.
.
.
وقتی به جان خیام و اهل حرم حسین(ع) افتاد

دل نوشته ی هفتم

خطبه ها کار خودشان را کرده بودند

کسی که در دامان بنی امیّه جان گرفته بود
در آغوش حسین(ع) جان داد.
.
.
.
+السّلامُ عَلی الحُرِّ بنِ الرِّیاحی

دل نوشته ی ششم

ای کاش آسمان می گریست
.
.
.
وقتی شاهد عطش طفلی شیرخوار بود.

دل نوشته ی پنجم

سلام آقا سید

حالتان را نمی پرسم چون خبر دارم از دل ِخون تان

دلِ تان خوش نیست به اعمالمان

امّا واقعیت را بگویم 

متاسفانه حال ما خوب است.انگار شما منتظر ما هستید،شما شوق دیدار دارید.

آقا سید

این شب ها و روز ها هم سفره ی افطار شما کیست؟خوش به سعادت اش

برای این دو مورد هم که شده سعی میکنیم بستر ظهورت را فراهم کنیم آقاجان

به خداوندی خدا قلب های شیعیان ِعلی (ع) بعد از چهارده هزار سال اندوهگین و مجروح جریان کوچه است.

هنوز وقتی که ذکر مصیبت مادرتان درون مجالس طنین انداز می شود ،دلی نیست که پای روضه ی کوچه آتش نگیرد.

مادر شما مادر تمام سینه زنان است.آقای خوبان بیاو انتقام مادرت را بگیر و ضریحش را با دستان خود افتتاح کن.

بیا که پس از مدتی آزگار هنوز مرد از پا فتاده ی مقدسی از روی خاک سوزان کربلا با اضطراب،دیده به خیمه ها و اهل حرم دوخته است.

بیا و قبل از آمدن ات کمکمان کن منتظران واقعی تان باشیم.

ان شا الله

التماس دعا آقا سید مهدی.

دل نوشته ی چهارم

حسین(ع) به پدرش رفته بود

یعنی خاتم را با دست خود به سائلان می بخشید

.

.

.

اگر امانش میدادند.

دل نوشته ی سوم

خدایا!
 می دانیم که صراطی مستقیم تر از راه حسین (ع) و اولادش نیست،پس تو را به میزبانی ات در این ماه عزیز
مسیر حرکت همه مان را بسوی راه حسین (ع) و اولادش متمایل کن.
.
.
.
+آمین یا ربّ العالمین

دل نوشته ی دوم

عشق یعنی یه جنون/بین حا و سین و یا و نون
عشق یعنی یه پسر/که زده به میدون بی سپر
عشق یعنی یه غزل/شیرینیِ مرگ همچو عسل




+صلّی الله علی سیّدنا العریان